Belangrijk :D

Aahh geduld is een schone zaak, en dan ineens! Komt er een Engelse patiënte in het ziekenhuis, en blijkt het toch wel erg handig te zijn als er een stagiaire is die vloeiend Engels spreekt (Jawel! Ik heb het over mezelf wiehoe!!!). Ik mag morgen assisteren tijdens de operatie :D Het is natuurlijk bitterzoet, ik ben blij dat er een Engelse patiënte is, waarvan ik eindelijk van dichtbij kan zien hoe het voor, tijdens en na de operatie gaat met de taal. Natuurlijk kan ik tijdens de operatie een speech arrest (zin voorlezen en benoemen van plaatje gaat niet) van een anomia (zin kunnen lezen, maar plaatje kunnen benoemen lukt niet) onderscheiden, maar een fonologische stoornis of een semantische gaat nogal wat lastig als de patiënte in het Frans praat en het vervolgens ook nog vrij zachtjes is (patiënten moeten natuurlijk alle energie besparen en zich zo hard concentreren op de plaatjes met de wetenschap dat aan de andere kant van het gordijn er in hun hersens wordt gesneden). Maar de bittere kant van het verhaal is natuurlijk dat het wel een patiënte is met een tumor, en de wetenschap dat ze 5 kindjes heeft waarvan de jongste net 4 maanden is, maakt het allemaal wat moeilijker voor me. Uiteraard weet ik dat het goed gaat komen tijdens de operatie, en dat ze uiteindelijk ook een grote kans heeft dat ze weer redelijk herstelt, maar de wetenschap dat er een tumor in je hoofd zit en dat je misschien nog maximaal 10 jaar te leven hebt is zeer zeer zeer heftig. Maar deze nare gedachten zet ik even aan de zijkant, want! ik ga eindelijk iets betekenen, en meemaken van dichtbij en het nog helemaal begrijpen ook :) Vandaag was de pre operatieve taalmetingen, waarbij er een benoemingstaak werd afgenomen, een semantische (zoveel mogelijk dieren in 2 minuten) en fonologische taak (zoveel mogelijk woorden met een P in 2 minuten) en een semantische taak (palm pyramid task, waarbij je bijvoorbeeld een piramide ziet en dan kiest uit 2 plaatjes: een dennenboom of een palmboom en het gaat dan om de semantische relatie, dus dan moet je een palmboom kiezen). Deze taken gingen erg goed, dus dat was al fijn voor de patiënte om te horen, dat in ieder geval preoperatief de tumor nog niet zo heel veel had aangericht. Wel gaf ze aan dat ze soms woordvindproblemen had, en soms een verkeerde klank gebruikte in een woord en soms dat ze de syntactische structuur van de zin omdraaide, maar dit was niet altijd, en ze was zich er bewust van. Morgen wordt het dus spannend op de operatie tafel, omdat de logopediste niet vloeiend is in Engels, en ik wel, ben ik dus de persoon die erbij moet zijn om aan te geven wat voor stoornis het zou kunnen zijn. Ik hoop dat het goed gaat (nee wees gerust, de logopediste is aanspreekpunt en ik bevestig wat zij aangeeft voor stoornis, ik ben niet de logopediste ineens) en daarna zie ik haar donderdagmiddag weer om te zien hoe het na de operatie met haar gaat. Verwacht wordt dat er 'transient language deficits' zijn, dit zijn stoornissen die ongeveer met 3 maanden weer weg zijn, een soort tijdelijke taalstoornissen, zoals bijvoorbeeld een woord niet kunnen vinden, of een stoel zeggen terwijl je tafel bedoelt, of vis in plaats van wis zeggen, alles is mogelijk. Na ongeveer 3 maanden wordt er dus gezegd dat deze stoornissen geheel weg zijn, eigenlijk al tijdens de eerste maand, maar er komt wel zeer intensieve therapie bij de logopediste bij kijken, en woordvindproblemen kunnen altijd blijven bestaan (dit was ook in mijn groep in Nederland).

Ik hou jullie op de hoogte van dit geweldige hoogte punt :D