Gister was een zeer interessante operatie. De tumor was gelokaliseerd in de ventrale premotor cortex, het gebied dat ik onderzoek, en voor het eerst werden er zeer zeer zeer veel stoornissen gevonden in/rondom de tumor. Dit is voor de patiënt vreselijk (kleinere resectie is dan maar mogelijk) maar des te interessant voor mij, ook kon ik nu met eigen ogen zien wat de ventrale premotor cortex doet (of niet meer doet) en dat tijdens het verwijderen ervan, de patiënt optimaal bleef functioneren. Ook tijdens de operatie kwam ik in contact met een Duitse onderzoeker uit Berlijn, en een man uit Helsinki die samen onderzoek doen naar het gebruik van TMS en taal. TMS was in mijn verschillende vakken tijdens de universiteit altijd afgedaan als een goede methode, omdat er altijd werd gezegd dat de precieze richting en lokalisatie van de stimulatie nooit te traceren was. Echter, deze hele methode is zeer recentelijk uitgebreid met behulp van neuronavigatie wat betekent dat er nu gestimuleerd kan worden met een verschil van maximaal 4 mm, vrij precies dus! Vandaag mocht ik daarom een TMS trial bijwonen, waarbij een man plaatjes ging benoemen terwijl zijn hersenen in het gebied van Broca/vpmc etc werd gestimuleerd. Het grappige was dat op bepaalde plekken er dus echt een anomia of speech arrest werd gevonden. Het interessante voor mij daaraan is dat (ondanks dat het nog ontzettend recent is, en anders gaat dan met intraoperatieve mapping) je wel degelijk een soort van overeenkomstige locaties van taal zou kunnen vinden met TMS, beter dan met fMRI of met MEG. Dit laat mijn onderzoekster hart sneller kloppen :) De braincrumbs worden daarom nog elke dag verzameld en opgesnoept :)
No comments:
Post a Comment