Montpellier

Ik had nooit durven dromen en hopen dat Montpellier zo een geweldig succes zou kunnen zijn. Op dit moment zit ik op een heerlijk terras met uitzicht op een fontein met twee artikels op m'n schoot te genieten van de zon, een fris colatje en alles wat met deze stage te maken heeft. Na een geweldige ervaring vandaag tijdens de operatie, waar ik als speech therapist diende voor een Engelse patiente, besef ik gewoon weer hoe geweldig dit is en hoeveel ik leer en heb geleerd over niet alleen mijn stage maar ook over mezelf. Ik weet nu dat ik me 3 maanden alleen kan redden in een vreemde stad, ik weet dat ik geen heimwee heb, ik heb hiermee geleerd dat ik tot zeer veel in staat ben. De bezoekjes van Sanne en m'n ouders zorgden voor een kleine vakantie tijdens mijn verblijf hier en het was heerlijk! Het strand, uiteten, winkelen, rondleiding van een echte Montpellierer? En het verwend worden door m'n ouders, het voor het eerst sinds 6 jaar weer samen ergens in het buitenland te zijn en het laten zien dat ik volwassen ben en m'n mannetje sta! Nu ben ik elke dag ook een beetje verdrietig dat dit avontuur bijna ten einde is, je leeft zo naar het moment toe dat je gaat, en vervolgens vliegt de tijd door je vingers en besef je je dat het altijd weer tijd is om terug te gaan naar huis. Ik ben eerlijk, ik kijk er zeer tegenop, hoe goed ik me hier voel zou niet mogelijk zijn in Nederland, tenminste nog niet. Hier ben ik op mezelf, zelfstandig en heb ik werk, thuis moet ik terug naar m'n ouders, geen baan, helemaal niks. Ik hoop gewoon dat het euforische gevoel van mijn verblijf hier nog lang bij me blijft en dat het eigenlijk nooit weggaat. Ik ga het wandelen door het centrum missen, de winkelstraatjes, de straat rue st. guilhem, ik ga de macarons missen, de late night crepes, de monaco biertjes, het thuis gevoel dat ik bij deze stad heb, de operaties, de mensen, de gezelligheid op straat tijdens lunch of diner, de ijsjes van het schattige italiaanse winkeltje, de quiches van m'n bakkertje, het franse bruine brood, alles! Ik hoop dat ik elke dag een beetje kan vasthouden nog, zodat ik dit altijd bij me zal dragen <3

(Geschreven op 10 juli 2012)